ऊ न्यूरोडको एक कलरल्याबमा दिउँसो एकाउन्टेन्टकोकाम गर्थ्यो भने बिहान मीनभवन क्याम्पसमापढ्थ्यो।मंसिर महिना लागिसकेको थियो।काठमाडौंमा असोजदेखि नै जाडो सुरु हुन्छ, मंसिरमाजाडो बढ्न थालिसकेको हुन्छ। अझ त्यो दिन किनहो कुन्नी दिउँसैदेखि सिमसिमे झरी परिरहेकोथियो।“आज त मौसमले च्यालेन्ज गरेको छ यार” सँगैकाम गर्ने साथी मदनकृष्णले भन्यो।“पख न साँझमासरसँग अलिकति खर्च मागुमला नि” उसले जवाफफर्कायो।बिहेको मौसममा कलर ल्याबहरुलाई भ्याइनभ्याई हुन्छ। मोहनकृष्ण फोटोग्राफर पनि हो, ऊल्याबको काम पनि गर्छ। साहू दिलदार छन्, उनलेयसैपालि नयाँ मेसिन जोडेका छन्। विराटनगरतिरकास्टुडियोले पनि त्यहीँ ल्याउँछन्, अजयको नातालेफोटो धुलाउने काम। आजैमात्र पूर्वका स्टुडियोको२५ हजार रुपैयाँको काम आएछ, काठमाडौंभित्रकोकाम त जम्मा ७ हजारको भएछ।
यो सिजनमा पूर्वबाटमात्र एक लाखको काम आएको उसले हिसाबनिकाल्यो।“कसैगरी विराटनगरमा ल्याब खोल्न पात मालामाल हुने रहेछ” अजयले सोच्यो। ल्याबकोहिसाबकिताब उसले हेर्ने भएकाले उसलाई थाहथियो, नयाँ ल्याब खोल्न कम्तिमा १० लाखचाहिन्छ , त्यति उसको हैसियत थिएन, हुन्थ्यो भने
३५०० तलबका लागि उसले कसैकहाँ जागिर खानआवश्यकता थिएन। ३५०० तलबमा ९०० कोठा भाडामाजान्थ्यो, १५०० खाइखुराकमा, ७०० रुपैयाँ गाडी
भाडामा छुट्याइएको थियो, बाँकी पढाई खर्च।कहिले पुग्थ्यो, कहिले पुग्दैन थियो। गाउँमा सानाभाइबहिनीको पढाईका लागि पनि उसले यहीँबाट
खर्च खेप्नु पर्थ्यो। झोराहाटको पुस्तैनी जग्गालमुश्किलले पुग्थ्यो।सानो झुपडी भन्न लायक जनपथटोलको आफ्नो घर उसले सम्झयो। जम्मा चार कोठा,एउटा कोठामा बुबाआमा सुत्थे, अर्को कोठालाईभान्छा कोठा बनाइएको थियो। एउटा कोठामा८० वर्षे हजुरआमा बस्थिन, त्यही कोठामा पुजापाठगर्ने थलो पनि थियो। चार जना दिदीभाइ एउटैकोठामा सुत्थे। २३ लागेकी दिदी थिइन,कोपिला, १७ वर्षको अजय, १२ वर्षकी बहिनी उषार ८ वर्षको भाइ दिनेश। दिदीबहिनी एउटा खाटमासुत्थे, दाजुभाइ अर्को खाटमा। कोपिला कुनैएनजीओमा काम गर्थी।…………………………
एक दिन राति १२ बजेतिर पिसाबले च्यापेर उठ्दाअजयको ध्यान अचानक दिदीबहिनीको खाटतिरगयो। दिदीको म्याक्सी सोहोरिएर कम्मरतिरपुगेको, उनका सेता तिघ्रा त्यो मन्द उज्यालोमाअत्यन्तै आकर्षक देखिएको। तिघ्राको बीचमा कालोरौंले घेरिएको पुलती बगैंचा। अजयको सामानरिसाएर उठ्यो। ऊ रोमान्चित हुँदै ट्वाइलेट गयो,त्योभन्दा अगाडि कहिले केटीका तिघ्रा नजिकबाटनदेखेको अजयले आज भने स्वर्गै देखेको थियो। पिसाफेर्न खोज्यो, के आउँथ्यो। हत्केलाले सामानलाईसुम्सुम्याउन थाल्यो, त्योभन्दा अगाडि उसलेहस्तमैथुनसमेत गरेको थिएन। साथीहरुले माल खेलाउँदामजा आउँछ भन्ने सुनेको अजयले त्यसै गर्यो। दिदीकातिघ्रा र पुलती बगैंचा सम्भि्कँदै खेलाउँदै गरेको ३–४मिनेटका उसको सामानले मनतातो माड फाल्यो।पहिलो चोटी गरेकाले उसको सुपाडाको छाला
फर्किएर पोलिरहेको थियो, तर स्खलित हुँदा स्वर्गैपुगेको अनुभव भइरहेको थियो। फर्केर गएर हेर्दाकोपिला कोल्टे फर्किसकेकी, लुगा पनि कसरी हो,
मिलाइ छे। उसले राम्रोसँग हेर्नै पाएन।त्यसपछि ऊ हरेकरात उठेर दिदीका आकर्षक फाँचा, तिघ्रा रतिघ्राका कापा हेर्ने गर्थ्यो अनि ट्वाइलेटमा गएर
छोल्ने गर्थ्यो। बसपार्कमा पाइने घासलेट साहित्यकिनेर पढ्न थाल्यो। मस्तरामका किताबहरु ल्याएरसुटुक्क सिरानीमुनि राखेर पढ्ने उसको बानीभइसकेको थियो। उसकी बहिनी उषाले पनि तीकिताबहरु पढ्न थालेकी रहिछ।
उसलाई थाहै थिएन।एकदिन दिउँसो आमा र दिदीबहिनी झोराहाटगएको र भाइ स्कूल गएको मौका पारेर अजय सचित्रअश्लिल किताब पढ्दै थियो। उषाआइपुगी। “के पढेकोदाइ?” एकाग्र भएर आफ्नो माल सुम्सुम्याउँदै पढिरहेकोअजय झसंग भयो। हत न पत सिरानेमुनि हाल्ने प्रयासगर्दै अतालिदै उसले “केही होइन, केही होइन ” भन्यो।“तैलै के पढ्छ्स मलाई सब थाह छ, पख दिदीलाईभन्दिन्छु” भन्दै उषाले सिरानी पल्टाएर किताबझिकिहाली। दिदी कोपिलाको रिस कडाथियो, भाइबहिनीलाई कुटेर तह लगाएकी थिइ,भनौं उसले अनुशासनमा राखेकी थिई।“उषादिदीलाई नभन्दे, ला ५० रुपैयाँ दिन्छु” केही उपायनलागेपछि अजयले आफ्नो पकेटबाट ५० रुपैयाँको नोटझिकेर दिदैं बहिनीलाई फकायो। त्यो समयमा ५०रुपैयाँ ठूलै रकम थियो। उषा मख्ख परी।
“ ल भन्दिनला” उसले किताब फर्काइ, “तर मलाई पनि पढ्न दे है ”।“धेत तँ पढ्छस् र? यो त फोहोरी किताब हो” उसलेभन्यो। “अँ, मैले तेरो सिरानीमुनिबाट कतिपटकझिकेर पढिसकेको छु” उस्ले हाँस्दै भनी।“फटाही”अजयले उषाको गाला चिमोट्दै भन्यो, “आइज, मेरोकाखमा बस, दुबै जना सँगै पढुँला” उसले उषालाई तान्दैभन्यो।ऊ सजिलैसँग आएर काखमा बसिदिई। उसलेपहिलो पाना पल्टायो। ब्रा विक्रेता आएरसबिता भावीलाई ब्रा बेच्न खोज्दा सबितालेआफ्ना ठूल्ठूला फाँचा समातेर मोलेको दृष्यले उसकोउत्तेजना बढयो, उषाको भर्खर उठेका दूधमा च्याप्पसमाएर मोल्यो। पहिलो पटक कुनै केटीको दूधमा हातराखेको अजयका लागि यो यो स्वर्गिय आनन्दथियो। उसलाई यस्तो लागिरहेको थियो, मानौंनौनीको थुप्रोमा उसको हात परेको होस्। तीकलिला दूधमा जति हत्केला मोल्दै जान्थ्यो, उसलाईउतिनै मजा आइरहेको थियो। “ऐया दाइ, दुख्योक्या” योभन्दा अगाडि अश्लिल किताब पढ्दाउत्तेजनामा आएर आफ्ना दूध आफैले सहल्याउँदै आएकीउषाले साँच्चीकै पीडा भएर भनी, किनभने अजय उसकोदूध कठोरतापूर्वक मोलिरहेको थियो।“नकरा जाँठी, दुख्छ? हेर्त त्यहाँ कति मजालेमोलिरहेको छ” उसले चित्र देखाउँदै भन्यो।“विस्तारो मोलन है, मेरो प्यारो दाइ” उषालेफकाउने स्वरमा भनी। ऊ किताबका पाना पल्टाउँदै
थिई। हरेक पानामा सम्भोगका सचित्र वर्णनलेउत्तेजित भएको अजयले पछाडिबाट आफ्नो सामानसीधा बनायो र उषालाई एक पटक जुरक्क उठाएरकाखमा मिलाएर राख्यो।आफ्नो चाकमुनिलठ्ठीजस्तो सामानको अनुभवले एक पटक त उषा झसंगभइ, “ के हो दाइ, पछाडि” उसले फर्कने प्रयास गरी।
अश्लिल हिन्दी किताबमा सम्भोगका वर्णन पढे पनिकेटाहरुको सामानबारे उसलाई पूरा ज्ञान नै थिएन।पहिलोपटक आफ्नो चाकमुनि दबिएको लाँडो उसकालागि नौलो अनुभव थियो।“केही होइन, मेरो हात,तँ पढ्न किताब” अजयले मुनिबाट बिस्तारै बिस्तारैदल्दै भन्यो। एक छिनपछि ऊ स्खलित भयो“आज त पूरामजा आयो, मेरी प्यारी उषा” उसले उषाकोगालामा प्वाक्क म्वाई खायो। “अर्को दिन पनिगर्न दे ल, म तलाई पैसा दिन्छु नि, जा अहिले”उषालाई पठाएर आफ्नो लाँडो सफा गर्ने उद्देश्यलेउसले भन्यो। ५० रुपैयाँ पाएकी उषा पनि फुरुंग हुँदैफिल्म हेर्न गई।त्यो दिन उषाको चाकमा दलेर चित्तबुझाएको अजय, फेरिउषालाई एक्लै पारेर राम्रोसँगसुताउने दाउमा लागिरह्यो, तर लामो समयसम्म त्योसंयोग जुरेन।…………………….विर्तामोडमामामाघर थियो, एक दिन मामा विराटनगर आएकाबेला अजयका बुवाले उसलाई एसएलसी पासपछिपढाईसँगै जागिर लगाउने कुरा झिके, मामावारपारका व्यापार गर्थे। सिलगुडीबाट इन्डियनसामान ल्याउँथ्ये, काठमाडौंका व्यापारीलाईबेच्थे। काठमाडौंबाट चाइनिज कपडाहरु, इलेक्ट्रीकसामान लान्थे र पारी तस्करी गर्थे।विशालबजारका व्यापारीहरुसँग उनको राम्रोचिनजान थियो। उनैले अजयलाई काठमाडौंल्याएका थिए, उनकै सिफारिसमा अजयले कलरल्याबमा जागिर पाएको थियो।सुरुमा ल्याबकासहयोगीका रुपमा काम गरिरहेको अजयले त्यहीँ कामगर्दागर्दै आईकम पास गर्यो। ऊ तिक्ष्ण भएकाले कामतुरुन्तै बुझ्थ्यो, ल्याबको हिसाबकिताब चौपटथियो। उसले आफ्नो पढाइसँगै प्रयोगका रुपमा कलरल्याबमा लेखा प्रणाली विकास गर्यो, नतिजा ६महिनामै देखियो। कति आम्दानी हुन्छ, कति खर्च
हुन्छ, त्यसमध्ये कति नाफा छ वा घाटा छ भन्ने कुनैयथार्थ हिसाब किताब नभएका मानलालले लेखाराख्न थालेपछि आफ्नो आम्दानी ह्वात्तै बढेको अनुभव
गरे। यसै क्रममा अजयले उनको पुरानो बहिखाताखोजी गरेर साहू र लिनुपर्ने हिसाब पनि सही ढंगलेनिकाली दियो। अजय, मदनकृष्ण, आफू र आफ्नापरिवारको परिचालन गरेर मानलालले एकै वर्षमा ८लाखको उधारो असुले र त्यही पैसामा थपथाप गरेरल्याबमा नयाँ मेसिन थपे।अहिले अजय मानलालको
विश्वासपात्र भइसकेको छ, ऊ अहिले कलरल्याबकोएकाउन्टेन्टमात्र नभएर बूढाको कारोबारको दाहिनेहात पनि हो।
अरुसँग फोटो धुलाएकोमामोहरदामसमेत नछाड्ने बूढा दुई चार सयका लागिबूढाले अजयसँग कुनै हिसाब किताब खोज्दैनन। त्यहीभएर उसले विश्वासका साथ बूढासँग भरै मागौंलाभनेको थियो।जसै साँझ पर्दै गयो, जाडो पनि बढ्दैगयो।। मोहनकृष्णले आँखा सन्कायो, अजयले मुखफोर्यो– “सर आज मौसम चिसोचिसो छ, यसोअलिकति खर्च पाउँन। यसो खाजा खानु पर्यो।” “एहो त है, ल ल ठीक छ” बूढा पनि जोशिदै भने।मानलाल आफैले केटाहरुलाई चतामरी र मःम खुवाए।“कन्जुस बूढा के को पैसा चुहाउँथ्यो” मोहनकृष्णफुस्फुसायो। अजय मुसुक्क हाँस्यो मात्र।ल्याबकोकाम गर्दागर्दै राति नौ बज्यो। बाहिर निस्कँदा
पानी सिमसिम परिरहेकै थियो। …कति चिसोमौसम’, उसले मनमनै सोच्यो। खल्तीमा हेर्यो, १००रुपैयाँ रहेछ। क्वाटर ब्यागपाइपरलाई ६५ रुपैयाँ,चाउचाउ ९ रुपैयाँ, २ वटा अण्डा ६ रुपैयाँ आजलाईपुग्छ, उसले हिसाब निकाल्यो। ल्याबबाट बाहिरनिस्किएको मात्र थियो, सटरको छेउमा ५०० कोनोटमा राजा वीरेन्द्र मुस्कुराई रहेका थिए। उसलेवरपर हेर्यो, न्यूरोड सुनसान भइसकेको थियो। …पसलकैपो हो कि’ उसले सोच्यो र नोट उठाएर साहूजीलाईदिन पाइला फर्कायो। …हैन दिनभरिमा १३००० कोकारोबार भएको छ, सबैको बिल त चुस्त दुरुस्तै छ। पैसामैले आफैले गनेर साहूजीलाई दिएको हो’ उसकोएकाउन्टेन्ट दिमागले क्षणभरमा हिसाब निकाल्यो।…बेलुकाका लागि जोगाड’ आफैसँग मुस्कुराउँदै उसलेपर्समा पैसा हाल्यो।यतिखेर ट्रली पाइदैन,भक्तपुरको गाडी पाइन्छ कि, ऊ लाग्योबागबजारतर्फ। तर बसपार्क खाली भइसकेको थियो।“थुक्क, आज पनि गाडी पाइएन, हिडेरै जानु पर्यो” ऊसोच्दै रत्नपार्कतिर पाइला चाल्न थाल्यो।
रत्नपार्कबाट पुतलीसडक हुँदै बानेश्वर जान नजिक पर्छ।बसपार्क पुगेकोमात्र के थियो, एउटी ३०–३५ किअधवैंशे महिला रोइरहेकी थिइन।्“के भयो दिदी” उसलेनजिकै गएर साहानुभूति दर्शाउँदै भन्यो।“हेर्नुन भाई,बसले यतिखेर ल्याएर छाडिदियो। भान्जाकोमाजानुपर्ने, अब कता हो कता कसरी जानु” ती
महिलाले आँशु पुछ्दै भनिन।“तपाईको भान्जा कहाँबस्नु हुन्छ नि” अजयले सोध्यो।“पिपलबोटमुनिकोढुंगेधारा नजिकैको कोठा छ” ती महिलालेभनिन।“कताको पिपलबोट? काठमाडौंमा यस्ताढुंगेधारा त कति छन् कति?
तपाईको भान्जाकोकोठा वरिपरिको कसैको फोन नम्बर छ?”“पहिलेआउँदा दिउँसै थियो, बसपारकबाटै हिडेर गा थिम्,दिउँसो भा त पत्ता लाउँथे” ती महिलालेभनिन।“उसो भा, यसो गर्नु न त, यहाँ कुनै लजमा बस्नुबिहानै जानु, आउनु म लजसम्म पुर्याई दिन्छु” अजयलेभन्यो।“मसँग लजमा बस्ने पैसै छैन, बाबु” ती महिलाफेरि रुन थालिन।…के झन्झट आइलाग्यो, बेक्कारनसोधेको भए पनि हुने रैछ’ अजयले मनमनै सोच्यो …आफ्नो कोठामा लगेर पनि ठाउँ छैन।’ त्यतिन्जेलसम्मवरपर बसका ड्राइभरहरुको भीड लाग्न थालिसकेकोथियो। उसको मनले ती महिलालाई बसपार्कमा एक्लैछाड्न मानेन।“ल हिड्नुस् न मेरो कोठामा जाउँ, मबिहान पुर्याई दिउँला” जान त जाने कसरी पोजाने, अघि भेटेको ५०० छँदै थियो। उसले ट्याक्सीलाई७५ रुपैयाँमा बानेश्वरका लागि फिक्स गर्यो, तरट्याक्सी चोकबाट भित्र नजाने भयो। ल ठीकै छ,अलिकति हिँडौंला उसले सोच्यो। बानेश्वर चोकमाएउटा पसल लगभग रातभरि नै खुल्ला हुन्थ्यो। …अबयतिखेर गएर कहाँ भात पकाउनु, यो आइमाइलाईचाउचाउ पकाई दिन्छु, आफू टुच्च लगाएर सुत्छु’ उसलेमनमनै सोच्यो। ट्याक्सीबाट उत्रिएर उसले दुई वटाचाउचाउ, ड्राई मिट र ब्यागपाइपर किन्यो।संयोगले पसलमा क्वाटर रहेनछ, साहूले उसलाई हाफ नैभिडायो। …अर्को दिनलाई पुग्छ’ उसले मनमनै
सोच्यो।ट्युबलाइट बिग्रेको धेरै दिन भएको थियो।१५ वाटको रातो बत्तीको भरमा उज्यालोले कामचलाई रहनु परिरहेकेा थियो।“के गर्ने, घरभेटीलाईबत्ती फेरिदिनु भनेको धेरै दिन भयो” उसले कोठाकोस्वीच अन गर्दै भन्यो।एउटा कोठा, त्यहीँ किचेन, एउटैखाट। “हेर्नुस्, म कहाँ सुत्ने ठाउँको समस्या छ, के गर्ने
होला?” उसले समस्या दर्शायो।“भाइ, समस्यानमान्नुस, तपाई माथि सुत्नुस, म तल सुतुँला” तीमहिलाले भनिन।उसले चाउचाउ उमाली दियो।“तपाई माइन्ड नगर्नुस है। म त जाडो जाडो भएर आजयसो खाउँ भनेर लिएर आछु” उसले भन्यो।“हैन हैन खानुखानु,” ती महिलाले भनिन।ऊ ड्राईमिटसँगब्यागपाइपर खान थाल्यो।
कोठामाबिच्छ्याइएको चटाईमै ती महिलाका लागिओच्छ्यानको व्यवस्था गरिदियो, उसले आफ्ना दुईवटा ओढ्नेमध्ये एउटा दियो।“तपाईको घर कहाँ
नि”“सिन्धुली”“के थरि”“मुडुला कार्की”“कति जनाकेटाकेटी?”“एउटा छोरा, एउटी छोरी”“सुखीपरिवार रैछ”“के को सुखी परिवार हुनु नि भाइ, दुष्टलोग्ने भएपछि” ती महिलाले निराश हुँदै भनिन,“रक्सी खाने, स्वास्नी छोराछोरीलाई सँधै कुट्नेलोग्ने भएकी आइमाइ कहीँ सुखी हुन्छे र?” तीमहिलाले निराश हुँदै भनिन, “तै बजियाको कुटाईसहन नसकेर भागेर आएकी हुँ नि। दुई चार दिनभान्जाकोमा बसौंला अनि ताई देख्छ” उसले कुराखुस्काइ हाली।“उसो भा भागेर आउनु भएको?” अजयलेसोध्यो।“अँ………..”…………………………………………..एकछिन अजय पनि स्तब्ध भयो।“उसो भए अब के गर्नु हुन्छत”…………………………..“दुई–चार दिन भान्जाकोबस्छु, त्यतिखेरसम्म कार्कीका चेत खुल्छन्अनिफर्किन्छु।”त्योआइमाइले आफ्नो साडी खोलेरसिरानीमा हाली।…कस्ती लाज पचेकी आइमाइरहिछ’ अजयले मनमनै सोच्यो।रक्सीको नशा उसको
आँखामा चढ्न थालिसकेको थियो। रातो मन्दबत्तीमा त्यो आइमाइका उन्नत बक्षहरु आकर्षकदेखिएका थिए। अजयले उषाको दूध माडेको दिनसम्भि्कयो। उसको सामान रिसाउन थाल्यो।“सुन्नुसत………….अँ के अरे, तपाईको नाम?” अजयले आफ्नोढुकढुक गरिरहेको मुटुलाई दबाउँदै सोध्यो।“ए हजुर, केभन्नु भा” दिनभरिको बसको थकाइले निदाउनलागेकी महिलाले भनी “ नाम?..”“अँ…..”“कमलाकार्की”“कमला मैले तपाईको समस्या टारिदिएँ,मेरो पनि समस्या टारिदिने कि?” केहीक्षणअघिसम्म दिदी भनेर सम्बोधन गरिरहेको अजयलेहिम्मत कसेर भन्यो।“के भन्नु भाको? कस्तोसमस्या?”“हेर्नु मैले अहिलेसम्म
……………….आइमाइको स्वाद लिएकोछैन,………………. जवर्जस्ती गर्दिन। एक चोटि…………..” उसले जानीजानी वाक्यअधुरैछाड्यो।………………………………………………………………………………….“हुन्छ,
आउनु न त……” एक छिन सोचेर आइमाइले आमन्त्रणगरी।अजय आफ्नो ओच्छ्यानबाट उत्रियो। कमलाकापुष्ट दूध चोलोमाथिबाटै माड्न थाल्यो।कमला
उत्तनो परेर आफ्नो साया माथि सारिदिई।
अजयका लागि यो पहिलो अवसर थियो। ऊजोस्सिएर चढ्यो। आफ्नो तातिएर फलामजस्तोभइसकेको लाँडो कमलाको फैलिएको पुतीमाघुसार्यो।“आहाहा……….क्या मज्जायार………………..” पहिलो पटक छिराउँदास्वर्गिय आनन्दको अनुभूति गरिरहेको थियो। एक पटकझिकेर फेरिपसायो।“ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…ख्लालात…ख्लालात… ख्वात….ख्वात..ख्वात….. ख्वात….ख्तात.. ख्तात
ख्वालात…ख्लालात…ख्लालात …..क्वाँच…ख्वात….ख्वात.. ख्वात …..ख्वात..ख्वात.. ख्वात…ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात…कम्मरमुनिबाट आवाज आइरहेको थियो।ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…
ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात .
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.ख्वात…. ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात ….ख्वात…ख्वात.उसको स्पीड बढ्नथाल्यो “ आहा….हा.. हा.. अँ.. अँ..
कमला..मेरो….आहा..हा.. लागि….. आहहहह..
कताबाट.. आयौं….तिम्रो पुती….आहहह….क्या
मज्जा…”
“ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात..
ख्वात….ख्वात.. ख्वात …..ख्वात..ख्वात.. ख्वात .”
ऊ मच्चीदै थियो। मुनिबाट कमलाले साथ दिनमात्रथालेकी थिई, उसको लाँडोले हिम्मत हारिगयो। एकमुठ्ठी बिर्य कमलाको पुतीले सोच्यो। ऊ निढालभएर कमलाको गाला चुम्दै उहीमाथिढल्यो।“धेततेरिका तपाईलाई आइमाईको मजा लिनैआउँदैन रहेछ, हतार गर्नु हुँदो रैछ। त्यसरी त एक निमेषमैसकिइ हाल्छ नि”कमलाले उसलाई आफूबाट पन्छाउँदैभनी “ ल भोलिदेखि तपाईँलाई म आइमाई कसरीचिक्ने भनेर सिकाउँछु”“भोलि त तिमी आफ्नोभान्जाको मा गइहाल्छौं नि”“भान्जा पनि आफ्नाहोइनन, गाउँका पर्ने हुन्। म यहीँ बसुँला नि दुई चारदिन। तपाईंका लुगासुगा धुई दिमला..भात पकाइदिमला। राति सेवा गरुमला नि ” अजयको झुत्रिईसकेको लाडो सुम्सुम्याउँदै कमलाले भनी।…
अजिंगरकोआहारा दैवले पुर्याउँछ। मजाले चिक्न पाइने भयो’अजयले मनमनै सोच्यो।“पूरा एक्सपर्ट छौ जस्तो छ नि”अजयले कमलाका चोलोभित्र हात पसाएर दूध माड्दैभन्यो।“कार्कीको तुरी चेप्न थालेको ८ वर्षभइसक्यो, यति जाबो कुरा पनि जानेन भने जँड्याहाकार्कीले उहील्यै अर्की भित्र्याई सक्थ्यो” कमलाआफू स्खलित भएकी थिइन।“दूध त्यसरी माड्ने हो तलाटा मजाले आफ्नो पञ्जाले रगडी रगडी माड्नु पर्छ”चोलोका टाँकहरु खोलेर दूध अजयको मुखमा दल्दैकमलाले भनी। अजयका लागि चिकाईमा दक्ष हुनेगज्जब मौका थियो। ऊ दुई हातले कमलाका पुष्ट दूधचलाउन थाल्यो। कमला उसको लाडोलाई पुनःसक्रिय बनाउन लागि परेकी थिई। उसको पूतीबाटपानी बग्न थालेको थियो। अजयले दूधका मुन्टाआफ्ना मुखमा हालेर चुस्न थाल्यो।“ओहो….हो मेरीदुई वर्षकी छोरीभन्दा पनि कति छिटो गरीचुसेको….त्यसरी त दूध मुखभरी आइहाल्छ नि। विस्तारैजीब्रोले दूधका मुन्टा खेलाउँदै हल्का गरी चुस्नु पर्छ”
उत्तेजित हुँदै गएकी कमलाले सिकाई। नभन्दै अजयकोमुखभरी दूध आइसकेको थियो, त्यसपछि उसले करिबपाँच मिनेटसम्म पालैसँग दूध चुस्यो। अब उसको लाडोफेरि प्वालभित्र पस्न तयार भइसकेको थियो।“ल अबविस्तारो हतार नगरीकन मेरो पूतीको छेउमालाडोको सुपाडी राखेर विस्तारै विस्तारै ठेल्नुस”
कमलाले आफूमाथि चढिसकेको अजयको ओठमा आफ्नोओठ जोड्दै सिकाई।अजयले त्यसैगरी पूतीकोगिद्रोमा केहीबेरसम्म आफ्नो लाडोको सुपाडीदल्यो। उसको लाडो झनझन कडा हुँदै थियो। उसकोपालो ग्वाल्म हाल्यो।“ल फेरि हतार गरेको, मेरोपूती भागी त हाल्दैन थियो नि” पूर्ण उत्तेजनामाआएकी कमलाले अजयको ओठ टोकिदिई, “ल अब केहीबेरसम्म विस्तारो विस्तारो भित्र बाहिरपार्नु”“आहहहहहहह…….हस….मेरी……रानी…जोआदेश….मर भने पनि मरिदिन्छु….आहहहहहह….कतिमज्जा…..आ.हाहहहहहहहहह” अजयले टोकाइको जवाफटोकाईले नै फर्काउँदै भन्यो।“ख्वाततततत…ख्वात….ख्वात…ख्वात..क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच….ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात……क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच”
आइमाईले आफ्नो पूतीबाट प्रशस्तै पानी बगाएकीलेआवाज फरक आउन थालेको थियोक्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…
ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात
क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच..
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात…. ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…
ख्वालात
….ख्वात…ख्वात.“सी…सी…..उह….आह….आह……सी…..सी…अँ…हँ…..हँ….उह…..गर्नु….गर्नु…आह…आह….स
ी…..अँ….हँ… गर्नु न…गर्नु…
उह….आह….आह……सी…..सी…अँ…हँ…..हँ….उह …
मच्चीनु न अझै… उह….आह….आह उह….आह….आह
उह….आह….आह उह….आह….आह उह….आह….आह ”
आइमाईले अजयको कम्मर दह्रोसँग चेपेकी थिई। अजय
पनि आफ्नो न्वारानदेखिको बल लगाएर मच्चीदै
थियो।
“क्या मज्जा…… आह…
रानी….आह…ओ…..हा…..हा.. जति दिन बस्छौ
बस…मलाई यस्तै मजा देउ….जानेबेलामा तिमीलाई
खर्चबर्च दिउँला…आह…हा रानी..थाप….अझै
चेप…मेरो लाँडो तिमीभित्रै राख…”मुनिबाट
कमलाले आफ्नो पुतीलाई जतिसक्दो सक्रिय बनाई
रहेकी थिई। झन्डै २० मिनेटसम्म मच्चामच्ची गरेपछि एक
छिनलाई उसले अजयको कम्मर हलचलै गर्न दिइन।
ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…
ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात
क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच..
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात…. ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…
ख्वालात
क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच..
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….“स्वाँ…..स्वाँ…….
आ………..ह………अँम… स्वाँ…स्वाँ….आहहह” लामो
सास छाडेर उसले अजयको कम्मर छाडिदिई। ऊ चरम
सन्तुष्टीकोे चरणमा पुगेकी थिई।“के
भो…….रानी……आहह……के….थाक्यौ….आ..आ…आ..उ…..उ…”
अजयको सामानले पनि मजाले मस्तसँग बिर्यकोपिच्का छाड्यो।थकित अजय कमलाका विशालदूधहरुका बीचमा टाउको राखेर निदायो। उसकालागि यो स्वर्गिय आनन्द थियो, ऊ यो आनन्दनगुमोस् भन्ने चाहन्थ्यो।बिहान चार बजेतिर निन्द्राखुल्दा दुबै जन्मजात नाङ्गो अवस्थामा थिए।कमलाका पुष्ट सेता तिघ्राहरु त्यो मन्द उज्यालोमासिंगमरमरको खम्भाजस्ता आकर्षक देखिएका थिए।मस्त निदाएकी कमलाका दूध उसको साससँगैतलमाथि हल्लिरहेका थिए। अजय उठेर आइमाईका
पुतीका फाँकाहरु पल्टाउन थाल्यो। …क्या गज्जबकोप्वाल यार’ उसले आफ्ना औंलाहरु पसायो, रातीउसैको बिर्यले निथु्रक्क भएका प्वालको भित्ताल्यासल्यास चिल्लो थियो। उसको सामान फेरिउठ्यो। आइमाई मस्त निद्रामै थिई। अजयले आफ्नोसामान फेरि पसायो र करिब दश मिनेटसम्म प्वालकोपुरा आनन्द
उठायो।“ख्वात…ख्वात….ख्वात…ख्वात..क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच….ख्वालात…ख्लालात…ख्लालात……क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच”यतिबेला भने उसले नयाँ प्रयोग गर्यो। सँगसँगै दूध पनिचुस्ने चलाउने अनि तलबाट माललाई भित्रबाहिर गर्नेगर्यो। ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात.
ख्वात….ख्वात…ख्वात.“फ्यात…फ्यात…फ्यात”
उसको लाँडोले तेस्रो पटक बिर्यको पिच्कारीछाड्यो।बिहान उठेर बाथरुममा नुहाई धुवाई गरेरनिस्कियो। उसलाई उसले कमलालाई चामल तरकारीमरमसाला कहाँ राखेको छ भन्ने देखायो। रातभरिउसको बिर्य र आइमाईको झोलले फोहर भएको तन्नाधुई दिई। घरभेटीलाई उसले आफ्नो मावली गाउँकीदिदी भनेर चिनाएको थियो। कमला उसको लुगाधुने, कपाडा सफा गर्नेलगायतका काम गर्न थाली,अनि राति उसलाई पूरा आनन्द दिन्थी। अजय हरेकदिन कमलालाई चिक्थ्यो, कहिले काँही त दुईदेखितीन चोटीसम्म चिक्थ्यो कहिलेकाँही मूड बन्दा ऊदिउँसै पनि अफिसबाट बाहाना बनाएर आएरकमलाको प्वालको पूरा आनन्द लिन्थ्यो। कहिलेउभ्याएर, कहिले कोल्ट्याएर, कहिले कुकुरकोपोजिसनमा …उसले फरक फरक पोजिसनमा कमलालाईचिक्यो।“सुन्नुत्…. मेरो नछुने रोकिएजस्तो छ” १५दिनपछि एक रात जब अजयले कमलालाई नंग्याएरचिक्न सुरु गर्न लागेको थियो, त्यतिखेरै कमलालेभनी।“के भएर त…” आइमाईको नछुने रोकिने कारणबारेत्यति जानकारी नभएको अजयले दूध माड्दैसोध्यो।“सँधैभरि १८–१९ गते नछुने हुन्थ्यो, आज २५ गतेभइसक्यो। म यहाँ ९ गते आएकी, हरेक रात भोग्न छाड्नुभएको छैन, तपाईको पेट बसेजस्तो छ” कमलाले भनी,“१३ या १४ गतेतिर पेट बसेजस्तो लाग्छ।”सित्तैमाआइमाई चिक्नको मजा पाइरहेको अजय झसंग भयो। …